Kool, savoije

Op de droge zandgrond in de Eng in Wageningen vormt knolvoet een ernstige belemmering voor de groei van kool. Koolsoorten als bloemkool, broccoli, witte- en rode kool produceren slecht. Veelal verwelkt de kool, zo tegen het moment dat er een kooltje is ontstaan en je denkt: ha dit jaar gaat het lukken. Knolvoet is makkelijk te herkennen. De wortel is sterk verdikt en kleine haarwortels ontbreken. De ziekte is zeer resistent, na 6 - 8 jaar geen kool op een zelfde veldje is de ziekte vaak nog aanwezig. Knolvoet overleeft de hitte van de composthoop, en wordt op die manier veelal over de hele tuin verspreid. De knolvoet overleeft op alle brassica-soorten dus ook op radijs. Gele mostert, soms aanbevolen als groenbemester hoort ook tot de brassica-soort. Knolvoet heeft een hekel aan lage temperaturen en aan een hoge ph. Een handje vol kalk in het plantgat vertraagt de vorming van knolvoet. Zoals gezegd, bloemkool, broccoli zijn zeer gevoelig. Spitskool, vroeg in het voorjaar, savoijekool zo laat mogelijk gezet in het najaar, boerenkool en spruiten geven een redelijke productie op deze droge zandgrond. In een nat jaar, zoals dit jaar, kan de spitskool, savoijekool, de boerenkool en de spruiten begin juli worden geplant. Anders is het beter te wachten tot eind juli, begin augustus, met het risico dat de planten te laat gezet zijn en er slechts kleine kooltjes geproduceerd worden, een en ander afhankelijk van het weer in augustus en september. Veel droge perioden in augustus leiden tot zeer slechte opbrengsten.
Draaihartigheid vormt een andere ernstige bedrijging van de geplante koolplanten. Bij draaihartigheid wordt de groeipunt van de plant beschadigd door een insekt. Draaihartigheid is chemisch te bestrijden. Een fijnmazig net, dat zeer nauw aansluit, beschermt ook.